Τώρα θα πούμε για τον ριψοκίνδυνο κύριο Καμπέρο, που κέρδισε πιθανότατα την υστεροφημία χωρίς να το θέλει. Αφορμή παίρνω από ένα πρόσφατο άρθρο του Θ. Μωυσιάδη στο ιστολόγιο Linguarium, με τίτλο Δυσετυμολόγητες λέξεις προερχόμενες από κύρια ονόματα, όπου ο Θ.Μ. εξετάζει κάποιες (πολύ γοητευτικές) περιπτώσεις με δύσκολες ετυμολογίες από κύρια ονόματα. Η πρώτη απ’ αυτές, είναι το επίθετο «τρελοκαμπέρω», η απερίσκεπτη γυναίκα που δεν σκέφτεται λογικά. Όπως λέει ο Μωυσιάδης, η τρέχουσα εξήγηση από το τουρκικό kamber (αχώριστος σύντροφος) δεν ικανοποιεί. Κι έτσι (αντιγράφω): Πυρήνας τής λέξεως είναι ένα λησμονημένο κύριο όνομα, το οποίο θα μας ερχόταν ευθύς στον νου αν ήμαστε κάπως εξοικειωμένοι με την ιστορία τής ελληνικής πολεμικής αεροπορίας. Στις 13 Μαΐου 1912 πραγματοποίησε...
την πρώτη πτήση στην Ελλάδα ένας υπολοχαγός που μετεκπαιδεύτηκε ως πιλότος στη Γαλλία. Λεγόταν Δημήτριος Καμπέρος. Ανέλαβε πλήθος αποστολών κατοπτεύσεως των τουρκικών στρατευμάτων στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και μετασκεύασε το αεροπλάνο του, τύπου Henri Farman, σε υδροπλάνο, επιτυγχάνοντας την ανώτατη για την εποχή επίδοση: 110 χλμ./ώρα. Οι πηγές δείχνουν ότι διεκπεραίωσε ριψοκίνδυνες αποστολές, πραγματοποίησε πολλές παρακινδυνευμένες πτήσεις και ενέργειες παράτολμες για τα μέσα τής εποχής.
Πώς πιστεύετε ότι τον αποκαλούσαν οι συνάδελφοί του; Φυσικά, τρελοκαμπέρο!
Όμως, η λ. βαθμηδόν έχασε το αρχικό σημασιολογικό της δίκτυο, που τη συνέδεε με τα πραγματικά περιστατικά. Η κλητική επανερμηνεύθηκε σαν ονομαστική θηλυκού και έγινε η τρελοκαμπέρω. Σε αυτό συνέβαλε η παρουσία τέτοιων κακόσημων θηλυκών στη γλώσσα, π.χ. τρελέγκω, ρεζίλω, χοντρέλω, κακίστρω, σουρτούκω (ΑΛΝΕ).
Λοιπόν, ο Δημήτριος Καμπέρος (1883-1942) ήταν πράγματι παράτολμος άνθρωπος. Από πειραιώτικη οικογένεια υδραϊκής καταγωγής, ήταν ένας από τους έξι πρώτους Έλληνες αεροπόρους· διακρινόταν για τους επικίνδυνους ελιγμούς του και ίσως για τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του, αφού ακόμα και στην παρθενική επίδειξη τον Μάιο του 1912 δεν δίστασε να κάνει επεισόδιο μπροστά στον πρωθυπουργό Βενιζέλο επειδή άλλος αεροπόρος, ο Αργυρόπουλος, τον είχε παρενοχλήσει στην πτήση και δεν τον άφησε να κάνει τους ελιγμούς που ήθελε. Ο Καμπέρος πολέμησε στους βαλκανικούς, ύστερα μετατάχθηκε στην Αεροπορία, αργότερα έγινε υποδιοικητής και διοικητής της Σχολής Ικάρων. Όλον αυτό τον καιρό εξακολουθούσε τις παράτολμες επιδείξεις, μέχρι και σε μεγάλη σχετικά ηλικία. Τον Ιούλιο του 1934, λίγο πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση, έκανε μια αξέχαστη «αντεπίδειξη», με αεροπλάνο Ε9 Αβρό των 180 ίππων, ως απάντηση στην επίδειξη που είχαν πραγματοποιήσει, με περίτεχνες ακροβασίες, Άγγλοι αεροπόροι. Από το ρεπορτάζ της εποχής: Μεταξύ των άλλων ο κ. Καμπέρος έκαμεν επανειλημμένως κατακορύφως το σχήμα οκτώ, ανόρθωσιν και ανάποδο λούπινγκ, λούπινγκ με βραδείαν περιστροφήν και σπινάρισμα καθώς και πτήσιν ανάστροφον. Η εφημερίδα σημειώνει ότι τέτοιους ελιγμούς μόνο ο Γάλλος Ντετρουαγιέ είχε κατορθώσει, αλλά με πολύ ισχυρότερο αεροπλάνο (των 500 ίππων).
Ο Καμπέρος αρθρογραφούσε συχνά στις εφημερίδες. Για παράδειγμα, βρήκα άρθρο του των αρχών της δεκαετίας του 1930 που θα το λέγαμε προφητικό, αφού υποστηρίζει ότι η αεροπορία δεν θα είναι πια βοηθητικό όπλο στους επόμενους πολέμους. Επίσης είχε ταχθεί με ιδιαίτερη επιμονή εναντίον του τρένου Πειραιώς-Περάματος, κάνοντας τον αρμόδιο υπουργό να παρατηρήσει ότι ο ίδιος δεν θα ήταν τόσο κατηγορηματικός για αεροπορικά θέματα.
Ο Καμπέρος πέθανε στην Κατοχή, ίσως όμως όχι από ασιτία, όπως γράφει η Βικιπαίδεια, αλλά από ασφυξία λόγω διαρροής φωταερίου στο σπίτι του ενώ κοιμόταν, όπως αφηγείται η μικρανιψιά του Αντιγόνη Καμπέρου σε αφιέρωμα της εφημερίδας «Τα Νέα» (6.12.1999). Στο άρθρο αυτό προβάλλεται με βεβαιότητα η άποψη ότι η λέξη τρελοκαμπέρω προήλθε από τον Καμπέρο, τον τρελοκαμπέρο.
Είναι αναμφισβήτητο ότι ο Καμπέρος απέκτησε φήμη από την αρχή. Για παράδειγμα, όταν ο Σουρής γράφει στον Ρωμηό για την επίδειξη του Μαΐου 1912, αναφέρεται ονομαστικά΄μόνο στον Καμπέρο:
Την αεροπορίαν δοξάζω και γεραίρω
βαρδάτε και θα πάω ψηλά με τον Καμπέρο
κι εξ ύψους θ’ ανυμνήσω την συλλογήν εράνων
υπέρ αεροπλάνων
Στην επίδειξη αυτή φαίνεται πως ο Καμπέρος είχε πετάξει κουφέτα στο κοινό κατά τη διάρκεια του ελιγμού, διότι ο Σουρής βάζει τον Φασουλή να λέει παρακάτω:
κανένας από κάτω μη στέκει κεχηνώς
Στην επίδειξη αυτή φαίνεται πως ο Καμπέρος είχε πετάξει κουφέτα στο κοινό κατά τη διάρκεια του ελιγμού, διότι ο Σουρής βάζει τον Φασουλή να λέει παρακάτω:
κανένας από κάτω μη στέκει κεχηνώς
κι εγώ για τον Καμπέρο κουφέτα δεν θα ρίξω
Και στο επόμενο φύλλο:
Την δόξαν ας αφήσωμεν θριάμβων εφημέρων
Και στο επόμενο φύλλο:
Την δόξαν ας αφήσωμεν θριάμβων εφημέρων
εις ύψος ας τρυφήσωμεν μαζί με τον Καμπέρον
Το όνομα έδινε άλλωστε εύκολες ρίμες:
Ας γενεί καθείς Καμπέρος
Το όνομα έδινε άλλωστε εύκολες ρίμες:
Ας γενεί καθείς Καμπέρος
κι ας αφήσωμεν εγκαίρως
κάθε δράσιν επιγείαν
Και στα επόμενα χρόνια, το όνομα του Καμπέρου δεν έπαψε να ακούγεται, όπως είπαμε. Δεν έχω βρει κανένα γραπτό κείμενο της εποχής που να λέει ότι τον αποκαλούσαν «τρελοκαμπέρο», αν και το θεωρώ πιθανό να υπάρχει. Αλλά για να γεννηθεί η λέξη «τρελοκαμπέρω» πρέπει να γίνουν κι άλλα βήματα. Πρέπει, πρώτα, να υπάρχει το παρατσούκλι «τρελοκαμπέρος», το οποίο μετά πρέπει να ειπωθεί και για άλλους, όχι μόνο για τον Καμπέρο. Δεν έχω βρει καμιά ένδειξη ότι είχε χρησιμοποιηθεί έτσι, αλλά δεν αποκλείω να υπάρχει.
Και στα επόμενα χρόνια, το όνομα του Καμπέρου δεν έπαψε να ακούγεται, όπως είπαμε. Δεν έχω βρει κανένα γραπτό κείμενο της εποχής που να λέει ότι τον αποκαλούσαν «τρελοκαμπέρο», αν και το θεωρώ πιθανό να υπάρχει. Αλλά για να γεννηθεί η λέξη «τρελοκαμπέρω» πρέπει να γίνουν κι άλλα βήματα. Πρέπει, πρώτα, να υπάρχει το παρατσούκλι «τρελοκαμπέρος», το οποίο μετά πρέπει να ειπωθεί και για άλλους, όχι μόνο για τον Καμπέρο. Δεν έχω βρει καμιά ένδειξη ότι είχε χρησιμοποιηθεί έτσι, αλλά δεν αποκλείω να υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου