Πλέξιμο δίπλα στη Θάλασσα

Κάστρο Αντιρίου

O σουλτάνος Βογιατζήτ Β' μετέτρεψε το 1499 τις δύο ακτές σε "Κουτσούκ Τσανάκ Καλέ" ή "Μικρά Δαρδανέλλια", κατασκευάζοντας το Καστέλλι του Μορέως ή της Πάτρας (Ρίον) και το απέναντι Καστέλλι της Ρούμελης (Αντίρριον). Σαν συμπληρωματική δύναμη, το ένα του άλλου, με τα διασταυρούμενα πυρά των κανονιών τους, που εμπόδιζαν την δίοδο στα εχθρικά πλοία ή τα στερούμενα της σχετικής αδείας, ήταν επόμενο οι δύο καστροπολιτείες να είχαν την ίδια τύχη στην διαδρομή του χρόνου και την ίδια διαδοχή κατακτητών. 
Το ενετικό κάστρο του Αντιρρίου, μικρότερο σε μέγεθος από εκείνο του Ρίου, απέκτησε την μορφή που έχει σήμερα κατά την εποχή της εκστρατείας του Μοροζίνι στην Ελλάδα, το 1686. 
Οι Ενετοί το κράτησαν περίπου έως το 1700, οπότε πέρασε στα χέρια των Τούρκων, από τους οποίους απελευθερώθηκε το 1829. 
Είναι κτισμένο σε σχήμα ρόμβου που σε κάθε μύτη του είχε και από έναν πολυγωνικό πύργο. 
Η είσοδος του προφυλασσόταν από πλατιά τάφρο, που σήμερα δεν διασώζεται. 
Πάνω από την κεντρική είσοδο δεσπόζει ένας πολύ ψηλός εξαγωνικός πύργος με πολεμίστρες και ανοίγματα για τα κανόνια, που φτάνει τα 10 μέτρα. Όλοι οι πύργοι στεγάζουν μεγάλες αίθουσες που έχουν αψίδες στην οροφή τους.