Μια ιστορία για το σκάκι

Η ιστορία του σκακιού είναι πολύ παλιά.

Πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι άρχισαν να εφευρίσκουν διάφορα παιχνίδια που παίζονταν σε ξύλινα ταμπλό με χαραγμένες γραμμές και να τοποθετούν σ’ αυτά και να κινούν διάφορά κομμάτια από ξύλο ή πέτρα.

Έτσι έγιναν πολλά παιχνίδια μεταξύ των οποίων είναι και το σκάκι.

Εικόνες για τέτοια παιχνίδια βρέθηκαν σε αιγυπτιακές πυραμίδες.

Για ένα κινέζικο σκάκι λέγεται ότι είναι γνωστό πριν από 4.000 χρόνια, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι το σημερινό σκάκι είναι γνωστό στην Ινδία πριν 2.000 χρόνια.

Μεταξύ των πολλών φανταστικών ιστοριών που αναφέρονται στην προέλευση του σκακιού υπάρχει μία την οποία οι ιστορικοί έχουν επαναλάβει με τέτοια επιμονή που μπορεί να είναι αληθινή.

Αποδίδουν, την εφεύρεση του σκακιού στον ΣΙΣΣΑ, ένα Βραχμάνο στην Αυλή του Ινδού ηγέτη ΜΠΑΛΧΑ’Ι’Τ. Ο βασιλιάς ζήτησε από τον σοφό άνδρα να δημιουργήσει ένα παιχνίδι που να απαιτεί για τη σωστή διεξαγωγή του από τον παίκτη πολλά προτερήματα, όπως π.χ. φρόνηση, πρόβλεψη, υπομονή και με τον τρόπο αυτό να αντισταθεί στη μοιρολατρία και την τύχη δύο στοιχεία στα οποία βασίζονταν ένα διαδεδομένο παιχνίδι τότε στην Ινδία, το ‘’νταρτ’’, κάτι σαν το σημερινό τάβλι.

Σε λίγο καιρό ο ΣΙΣΣΑ έφερε στον βασιλιά το νέο παιχνίδι: μια σκακιέρα σαν τη σημερινή και πιόνια που δεν διέφεραν πολύ από αυτά που χρησιμοποιούμε σήμερα. 

Αυτά τα πιόνια αναπαραστούσαν τα 4 στοιχεία του ινδικού στρατού:άρματα, ίππους, ελέφαντες και στρατιώτες, οδηγούμενα όλα από 1 βασιλιά και 1 βεζίρη.

Ο Σίσσα εξήγησε ότι επέλεξε τον πόλεμο ως πρότυπο παιχνιδιού, διότι ο πόλεμος ήταν η πιο αποτελεσματική σχολή για να μάθει κανείς την αξία της δυναμικότητας, της υπομονής, του ορθού συλλογισμού και του ηρωισμού.

Ο βασιλιάς ενθουσιάστηκε από το παιχνίδι και όταν ρώτησε τον Σίσσα τι ήθελε ως αμοιβή, ο σοφός ζήτησε να του δοθούν κόκκοι σιταριού τοποθετημένοι στη σκακιέρα ως εξής: στο πρώτο τετράγωνο 1 κόκκος, στο δεύτερο 2 κόκκοι, στο τρίτο 4, στο τέταρτο διπλάσιοι από το τρίτο κ.ο.κ. μέχρι το 64^ο τετράγωνο.

Ο βασιλιάς δεν ήθελε να ακούσει για το ασήμαντο αυτό δωρο, αλλά ο Σίσσα επέμενε.

Ο βασιλιάς διέταξε τότε να εκπληρωθεί η επιθυμία του.

Φανταστείτε την έκπληξη του βασιλιά όταν τον πληροφόρησαν σε λίγο ότι για να συγκεντρωθεί το σιτάρι που ζήτησε ο Σίσσα δεν έφτανε το σιτάρι όχι μόνο της Ινδίας, αλλά όλου του κόσμου. 

Ο συνολικός αριθμός των κόκκων που έπρεπε να δοθεί ανέρχονταν στον τεράστιο αριθμό 18,446,744,073,709,551,615 

ή αν προτιμάτε κιλά ο αντίστοιχος αριθμός είναι 977,677 δισεκατομμύρια τόνοι!!

Τόσο σιτάρι δεν υπήρχε σ’ όλο τον κόσμο.

Λέγεται ότι ο βασιλιάς δεν ήξερε τι να θαυμάσει περισσότερο.

Την εφεύρεση του Σίσσα ή την απαίτηση του.


(πηγή: ''το σκάκι'', τ. σιαπέρας, εκδόσεις αποσπερίτης 1984)